Uzyskując dochody z tytułu pracy najemnej wykonywanej za granicą, w większości przypadków
należy pamiętać o rozliczeniu się z nich także w Polsce. Nie oznacza to jednak, że dochody
osiągane poza terytorium Polski będą opodatkowane dwukrotnie. Przeciwdziałają temu umowy o
unikaniu podwójnego opodatkowania zawierane przez Polskę z innymi krajami, które w szczególny
sposób regulują kwestie opodatkowania dochodów uzyskiwanych z pracy najemnej za granicą.
Umowy te przewidują dwie metody określające obowiązki podatkowe osób wykonujących pracę
najemna za granicą:
• metoda wyłączenia z progresją,
• metoda zaliczenia proporcjonalnego.Obowiązki podatkowe w Polsce zależą od miejsca zamieszkania podatnika. W przypadku
gdy podatnik mieszka w Polsce, podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów
(przychodów), bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek
podatkowy). Osoba, która nie ma w Polsce miejsca zamieszkania, podlega obowiązkowi
podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski (ograniczony
obowiązek podatkowy).
Przepis art. 3 ust. 1a updof zawiera definicję miejsca zamieszkania osoby fizycznej do celów
podatkowych. Zgodnie z tą definicją, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski
uważa się osobę fizyczną, która:
1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub
gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Jeżeli osoba fizyczna spełni powyższe kryteria, to posiada w Polsce nieograniczony obowiązek
podatkowy. Oznacza to, że podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów
przychodów), bez względu na miejsce położenia ich źródeł (art. 3 ust.1 ustawy o pdof)
